برگزاری دوره سوم مسابقه بین‌المللی نقاشی کودکان اصفهان با محوریت زیبایی‌های شهر من
تاریخ انتشار: ۱۸ اردیبهشت ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۷۰۱۹۶۲
معاون فرهنگی و هنری سازمان فرهنگی،اجتماعی و ورزشی شهرداری اصفهان گفت: محور دوره سوم مسابقه بین‌المللی نقاشی کودکان و نوجوانان اصفهان(پوپک)؛ زیبایی‌های شهر من است که با برگزاری این دوره از جشنواره به دنبال ایجاد تعلق و هویت شهری برای کودکان هستیم.
به گزارش خبرنگار ایمنا، سید محمد صادق سجادزاده در گفت و گو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: مسابقه بین‌المللی نقاشی کودکان و نوجوانان اصفهان، فرصتی بی‌نظیر است تا کودکان دنیا در اصفهان دور هم جمع شوند و هرچه را که در ذهن دارند با مداد رنگی به تصویر درآورند و برای ما ارسال کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی با اشاره به اینکه اصفهان شهر جشنواره‌ها است، گفت: اصفهان صاحب برندهای مختلف در صنایع دستی، میراث فرهنگی و داشته‌های تاریخی است، زیبنده است، اصفهان که شهر دوست‌دار کودک و نوجوان است این فرصت را فراهم کند تا کودکان آثار خود را ارسال کنند و دنیا را با رنگ و نقاشی زیباتر کنند، عالم کودکان زیبا و دلچسب است و این عالم زیبا دنیای همه را شادتر و زیباتر می‌کند.
معاون فرهنگی هنری سازمان فرهنگی اجتماعی شهرداری اصفهان در خصوص دوره سوم این مسابقات تصریح کرد: امیدواریم که در دوره سوم مسابقه بین‌المللی نقاشی کودکان و نوجوانان اصفهان فرصتی را فراهم کنیم تا کودکان زیبایی‌های شهرشان را به تصویر بکشند، محور دوره سوم این مسابقه زیبایی‌های شهر من است، اینکه کودکان با فهم و درک خودشان چگونه شهر را تحلیل می‌کنند و زیبایی‌های شهرشان را به تصویر بکشند یکی از مواردی است که در ایجاد تعلق شهری و هویت شهری برای ما مؤثر است و تلاش می‌کنیم تا در دوره سوم این ظرفیت را فراهم کنیم.
وی گفت: در تلاش هستیم تا ظرفیت‌های داخل کشورمان را در دوره سوم مسابقه بین‌المللی نقاشی اصفهان هم فعال کنیم. دستگاه‌های مختلفی که به ما کمک می‌کنند ارتباطات بسیار خوبی با وزارت و اداره کل آموزش‌وپرورش استان اصفهان و کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان استان اصفهان برقرار کنیم تا بتوانیم از ظرفیت آنها هم بهره ببریم. همچنین رویدادهای شهری را برای برپایی این جشنواره آماده می‌کنیم تا صدای مرغ رویداد به گوش همه کودکان ایران و اصفهان برسد.
به گزارش ایمنا، دومین مسابقه بین‌المللی نقاشی کودک و نوجوان اصفهان (پوپک) با محوریت شغل‌های شهر من در هفته فرهنگی اصفهان برگزار شد، همچنین چهار هزار و۶۰ اثر تخصصی و حرفه‌ای برای دبیرخانه این جشنواره ارسال شده که سهم کودکان کشورمان سه هزار و ۲۷۰ و کودکان خارجی ۷۹۰ اثر بوده است.
شهرهای اصفهان، آذربایجان غربی، کرمان و کهکیلویه و بویر احمد به ترتیب بیشترین آثار ارسالی را داشتند. کودکان و نوجوانان کشورهای ارمنستان، روسیه، بلاروس، ترکیه، ترکمنستان، مالزی، هند، تایلند، تاجیکستان، گرجستان، اکراین، چین، کره، فیلیپین، سریلانکا و ونزوئلا نیز آثارشان را برای این جشنواره ارسال کردند.
کد خبر 657316منبع: ایمنا
کلیدواژه: زنده باد اصفهان هفته فرهنگی اصفهان نکوداشت هفته اصفهان جشنواره بین المللی نقاشی کودکان و نوجوانان اصفهان علی قاسم زاده شهردار اصفهان مسابقه بین المللی نقاشی اصفهان مسابقه بین المللی نقاشی کودکان و نوجوانان اصفهان شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق مسابقه بین المللی نقاشی کودکان کودکان و نوجوانان زیبایی های شهر شهر من
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۷۰۱۹۶۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
سندروم استکهلم در مدارس ابتدایی/ کودک آزاری مدرن: تلقین حس ناکافی بودن!
عصر ایران؛ امید خزانی*- سندروم استکهلم پدیده‌ای روانی است که قربانی با آزارگر خود و یا گروگان با گروگان‌گیر حس هم‌دلی و حتی وفاداری دارد! اما ارتباط این موضوع با مدارس ابتدایی و کودکان معصوم چیست؟
ما - والدین که فرزندان‌مان را مال خود و نه از خود می‌دانیم - با این فرشتگان معصوم کاری می‌کنیم که بی‌شباهت نیست به پدیده سندروم استکهلم و هم‌دلی با گروگان‌گیران که برخی از مدارس ابتدایی‌اند.
این تمثیل از آن روست که والدین با دستان خود فرزندان خود را به مدارسی می‌سپارند که با جان و جسم کودکان‌شان چون یک گروگان رفتار کنند و حتی در این روند نهایت همکاری را نشان می‌دهند و حتی خواستار فشاری بیشتر(شما بخوانید آزاری بیشتر) از جانب مدرسه متبوع می‌شوند.
در مطلبی که چند سال قبل با عنوان " آموزش فرزند یا فرزند‌کُشی " در اینجا ( لینک) منتشر شد، مقایسه‌ای تطبیقی با کشورهای دنیا در روند آموزش ابتدایی آورذه شد که نشان می داد ساعات آموزش ابتدایی در ایران از متوسط آموزش دنیا ۳۰۰ تا ۴۰۰ ساعت بیشتر است و این با همکاری والدین صورت می‌پذیرد که به نظر نویسنده فاجعه‌بار است چون در گذر زمان موجب فرسودگی کودکان در بستر آموزش می‌شود. اخیرا کودکی ۹ ساله از نزدیکان را دیدم که در اثر فشار بیش از حد درسی والدین تحصیل‌کرده‌اش و الزام آنها برای آمادگی آزمون دچار اسپاسم عضلانی شده و در واقع کودکی‌اش به تاراج رفته بود! از این رو 7 نکته را در زیر یادآور می‌شوم:
۱. اگر پدران سنت‌زده ما خطاب به معلمان می‌گفتند " گوشت فرزندم مال تو استخوان‌اش مال من! " ؛ این روز‌ها خیلی از والدین مجوز شدیدتر برخوردها را به مدارس فرزندان‌شان می دهند اما نه در قالب تنبیه بدنی بلکه بسی فراتر؛ تلقین دایمی حس ناکافی بودن! دقت بفرمایید برای یک کودک ۷ تا ۱۰ ساله!
۲. بارها شاهد بوده ام که والدین از مدارس متبوع شان خواسته اند که فرزند ۹ ساله آنها را برای آزمون آماده کنند . آزمونهای بی پایانی چون مدارس تیزهوشان ؛ آزمون مدارس خاص( شما بخوانید مراکز گروگانگیری ویژه) و غیره.
اهداف دوره ی آموزشی ابتدایی کم و بیش در اکثر کشورهای پیشرفته و حتی با تعریف یونسکو بر ۳ مبنای زیر استوار است : یادگیری مبانی سواد و اعداد؛ یادگیری مهارت های اجتماعی و ایجاد شوق و علاقه برای یادگیری !! در کجای این هدف گذاری جهانی آماده سازی برای آزمون های خاص گنجانده شده است که شمای والدین روان کودک ۹ ساله تان را آزار می دهید و حتی بابت آن هزینه می پردازید؟ این اتحاد والدین و مدارس علیه یه کودک ۸-۹ ساله چه منطق و مبنایی جز کودک آزاری می تواند داشته باشد. البته همه کودکان در اثر فشارهای اینچنینی دچار اسپاسم عضلانی نمی شوند اما آثار ماندگار مخرب روحی بر وجودشان می نشیند! از دوره ابتدایی همان را انتظار باید داشت که عقلای جهان بر آن اجماع کرده اند!
۳. هر نوع آموزش با عنصر انضباط ( دیسیپلین) گره خورده است. گزاره های آموزش در فضای شاد و غیره لزوما در مقام عمل جوابگو نیستند. آموزش برای کودک دوره ابتدایی با محدودیت انضباط پذیری و زمان حداقلی سرو کار دارد. ظرفیت انضباط پذیری یک کودک دوره ابتدایی بسیار محدود و شکننده است. این محدودیت ها قابلیت توسعه دارند اما قطعا در افق ۱۲ ساله باعث فرسایش آموزشی خواهند شد!
۴. بقول فرنگی ها " شیطان در جزییات است " بسیاری از آزمون های متداول آموزشی از جمله achievement test , proficiency test و competency test و Aptitude test که نسخه بومی شده آنها در مدارس ما نیز استفاده می شود با ده ها متغیر و پارامترهای اجرایی و نیروهای مجرب آموزش دیده قابلیت اجرا و نتیجه درست دارند! با زیرساخت های موجود سخت افزاری و نیروی انسانی اشغال در اکثر مدارس ابتدایی نتایج درستی برای این آزمون ها متصور نیست!
۵. آموزش و در کل علوم انسانی بسیار ظریف و شکننده است و از قوانین پوزیتیویستی تبعیت نمی کنند. به این معنا که از درستی گزاره الف و گزاره ب لزوما درستی گزاره ج حاصل نمی شود. اگر موفقیت فرمول واحدی داشته باشد که ندارد آن فرمول در مورد فرزند شما با متغیرهای زیادی سروکار خواهد داشت و لزوما نتیجه نخواهد داد. آنچه که برای موفقیت در اکثر مدارس پایه و ابتدای ما ریل گذاری شده با نوعی آزار و خشونت پنهان گره خورده است و ره به ترکستان می برد ! جاده با کیفیت ؛ خودرو استاندارد ؛ راننده مجرب و ساعت رانندگی استاندارد سفر ایمن را به دنبال دارد !
۶. بارها شنیده ایم که برای ساختن یک کشور از مدارس ابتدایی شروع کنید و نیک می دانیم که کشورهای توسعه یافته ۱۰ درصد تولید ناخاص داخلی را صرف آموزش بویژه آموزش پایه می کنند و آموزش پایه درست از وظایف ذاتی دولت هاست ! بله همه اینها درست است اما عجالتا در فقدان این درایت ها از تبدیل فرزندتان به ربات آزمون دهنده بپرهیزید!
۷. به پشتوانه دو دهه تجربه در آموزش عرض می کنم اکثر برنامه هایی که در قالب فوق برنامه در مدارس غیردولتی ارایه می شود فاقد عمق لازم است و غالبا سطحی است. برای مثال ۳ سال زبان فوق برنامه مدارس تقریبا معادل ۸ ماه آموزش در موسسات معتبر زبان است!
پی نوشت: هر نوع آموزش در هر سطحی که در دوره کودکی ( زیر ۱۲ سال) متصور است قابلیت جبران در دوره نوجوانی را داراست اما و هزار اما که کودکی از دست رفته هرگز جبران پذیر نیست چه برسد به آزار و آسیب های روحی که عمری ممکن است گریبانگیر کودک شما باشد.
---------------------
*دکتریِ آموزش
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»